Πριν μερικές ημέρες ρώτησα μία φίλη μου: Τι περιμένεις το 2016;
Μου απάντησε: «τα επόμενα Χριστούγεννα!».
Απόψε περπατώντας στον δρόμο, και βλέποντας τα παρατημένα ελατάκια, τα σπίτια χωρίς πλέον τα φώτα τους, με την ομιχλη να κρύβει το φως από τις λάμπες, μου ήθε στο νου η απάντηση αυτή. Μου έκανε εντύπωση η βιασύνη. Σαν να μην είχε νόημα κάτι παραπάνω. Ακόμη και για προσωπική ευχαρίστηση.
Τι σημαίνουν αλήθεια τα Χριστούγεννα; Φως που διώχνει το σκοτάδι; Ελπίδα για κάτι διαφορετικό; Διάλλειμα από μία δύσκολη πραγματικότητα; Διέξοδο; Μία επανένωση με την χαρά; (μεσα από την γέννηση ή τον Άγιο Βασίλη;) Σύνδεση με την παιδικότητα; με τις αρχέγονες παραδόσεις; Ουσιαστική επικοινωνία με τον εαυτό ή τους σημαντικούς άλλους; Ανανέωση;
Κατανόηση τι σημαίνει αγάπη;
Σήμερα το βράδυ για πολλά σπιτικά τελείωσε η απτή χρυσόσκονη των Χριστουγέννων.
Αναρωτιέμαι όμως: τι μας εμποδίζει να κρατήσουμε την προσωπική σημασία των Χριστουγέννων μαζί μας και μέσα μας; για τις επόμενες 345 ημέρες;
μπορεί τα σπίτια μας να επανήλθανε στην «κανονική» τους μορφή. Χωρίς φως και λάμψη. Όμως ο καθένας από εμας μπορεί να σκεφθεί τι σημαίνει ουσιαστικά η λάμψη και το πνεύμα των Χριστουγέννων. Ποιά ποιότητα κρύβει που μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα. Και ας σκεφθούμε πως μπορούμε να μεταφέρουμε και να εκφράζουμε αυτήν την ποιότητα τις υπόλοιπες ημέρες.
Και σαν υπενθύμιση, μπορούμε να κρατήσουμε κάποιο Χριστουγεννιάτικο στολίδι σε ένα εμφανές μέρος: ώστε κάθε φορά που το κοιτάμε να θυμόμαστε ότι κρατάμε ζωντανή την προσωπική έκφραση του εορταστικού πνεύματος.
καλή εβδομάδα αύριο σε όλους μας