I was starring at this picture for a long time. For sure it was a nice alternative, original idea for a Xmas tree. But I was not starring for that.  I was thinking that this «dress» represented the way we go in every day life.

We can wear a drumb dress full of our sorrows, fears, failures and anxieties.

Or we can wear a bright radiant dress, on which we will have stitched (in order to remember them) our talents, our strengths, our successes.

So wearing this dress, even when we feel that our knees bend underneath us, that we have failed, that nothing came out from our efforts, this dress can give us hope, connect us with all the qualities we have (but seem that we forget) and mainly with the courage to go on, with the head up, even when even things seem hopeless.

This (probably difficult) year we can choose how we will walk towards  everyday life and her difficulties. Feeling down or well groomed and shiny? (and please remember that our ancestors before any big battle,  took great care of themselves. Why? Because regardless the results, taking care and grooming themselves they were feeling powerfull, respectfull, clean to the body, mind, spirit and soul).

We often cannot choose the battle fields  and the everyday life, but we can choose how we will march on them.

So what kind of dress are you wearing tomorrow?

Κοίταγα αυτή την εικόνα για πολλή ώρα. Και όχι γιατί απλά παρουσιάζει μια εναλλακτική ιδέα για Χριστουγεννιάτικο δένδρο. Σκεπτόμουν ότι αυτό το φόρεμα κυριολεκτικά αντιπροσωπεύει τον τρόπο που δρούμε στην καθημερινότητα μας.

Μπορούμε να φορέσουμε ένα πρόχειρο, άχρωμο ρούχο γεμάτο με τους φόβους, τις ανησυχίες και τις αποτυχίες μας.

Ή μπορούμε να φορέσουμε ένα ακτινοβόλο, φωτεινό φόρεμα στο οποίο έχουμε κεντήσει (για να τα θυμόμαστε) τα ταλέντα, τις δυνατότητες και τις επιτυχίες μας.

Φορώντας  αυτό το φόρεμα, ακόμα και όταν αισθανόμαστε ότι τα γόνατα μας λυγίζουν, ότι έχουμε αποτύχει, ότι οι προσπάθειες μας οδήγησαν σε μηδενικό αποτέλεσμα, αυτό το φόρεμα δίνει ελπίδα, μας συνδέει με όλες τις ποιότητες που έχουμε (αλλά συνήθως ξεχνάμε) και κυρίως μας προσφέρει το κουράγιο να προχωράμε, με το κεφάλι ψηλά, ακόμη και όταν η κατάσταση φαίνεται χωρίς ελπίδα.

Αυτήν την δύσκολη χρονιά έχουμε τη δυνατότητα να αποφασίσουμε πως θα περπατήσουμε μέσα στην καθημερινότητα μας και τις προκλήσεις που εμπεριέχει. Με το κεφάλι κατεβασμένο; Ή με το κεφάλι ψηλά, περιποιημένοι, λαμπεροί και όμορφοι; (θυμηθείτε ότι οι πρόγονοι μας πριν από κάθε μεγάλη μάχη, περιποιούντο πολύ τους εαυτούς τουςΓιατί ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, φροντίζοντας να είναι καθαροί και λαμπεροί, ένοιωθαν γεμάτοι δύναμη, σεβασμό για τον εαυτό τους και καθαροί στο σώμα, τη ψυχή, το νου και το πνεύμα).

Συχνά δεν είμαστε σε θέση να επιλέξουμε το πεδίο μάχης και το είδος της καθημερινότητας μας, αλλά μπορούμε να επιλέξουμε πως θα περπατήσουμε σε αυτήν.

Αύριο λοιπόν τι ρούχο επιλέγετε να φορέσετε;