Προσπαθείστε για λίγο να φανταστείτε τον κόσμο του νεογέννητου μωρού μας.

Από το ήσυχο προστατευμένο «δωμάτιο» του στην κοιλιά μας βρίσκεται μετά από λιγες ώρες σε έναν κόσμο πολύβουο, με πολύ κόσμο.

Ηδη οι περισσότερες αισθήσεις του έχουν τελειοποιηθεί (κυριολεκτικά από την κοιλιά) για να μπορέσει να ζήσει στον έξω κόσμο.

Υπάρχει όμως και μία διαφορετική αίσθηση αντιληπτικότητας που διαθέτει το μωρό: και αυτή είναι η ικανότητα να αντιλαμβάνεται τον «ενεργειακό» κόσμο που το περιβάλλει. Για να μην παρεξηγηθώ:  όλοι μας αποτελούμεθα από μόρια και άτομα. Τα οποία όπως έχει αποδείξει χρόνια τώρα η Φυσική και η Χημεία, είναι στην πραγματικότητα ενέργεια. Συνεπώς όλο το σώμα μας είναι στην πραγματικότητα ένα ενεργειακό πεδίο, το οποίο έχει παλμό, δόνηση, συχνότητα.

Κάθε συναίσθημα μας επίσης είναι στην πραγματικότητα μία χημική δράση, η οποία προκαλεί αλλαγές στις ορμόνες και γενικότερα στην φυσιολογία μας. Οι αλλαγές αυτές επίσης επηρεάζουν  το ενεργειακό πεδίο του σώματος μας.

Το μωρό μας από την άλλη πλευρά έχει έναν εγκέφαλο που δεν λειτουργεί με φραγμούς (βλ συνειδητο, νόηση κλπ) αλλά εγγράφει άμεσα σχεδόν ότι συμβαίνει στον περιβάλλοντα χώρο. Και τα συναισθήματα των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω του.

«Αντιλαμβάνεται» λοιπόν αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Συναισθάνεται.

Κάθε μωρό όμως είναι και διαφορετικό,  Αλλο μπορεί να είναι πιο ανθεκτικό σε ένα εξωτερικό ερέθισμα, άλλο πιο ευαίσθητο.

Η δύναμη της εγγραφής επίσης εξαρτάται από την συχνότητα, διάρκεια  και την ένταση του ερεθίσματος. Μία χρόνια αγχωμένη μητέρα θα έχει διαφορετική επίδραση στο μωρό της από μία μητέρα που αγχώθηκε  μία φορά.

Η προγεννητική και η περιγεννητική ψυχολογία  σίγουρα τονίζουν ότι το συναίσθημα της μητέρας «περνά» στο μωρό.

Το αν και πόσο έντονα όμως θα» εγγραφεί» εξαρτάται απο πολλούς παράγοντες.

Τώρα  μερικές πρώτες βοήθειες για το τι μπορείτε να κάνετε, αν έχετε κάποια συναισθήματα, που φοβάστε ότι θα επηρεάσουν αρνητικά το μωράκι σας:

• Αν  τα συναισθήματα έχουν προκληθεί από μία τραυματική εμπειρία (π.χ. διάρρηξη στο σπίτι, άσχημος τοκετός κλπ) τότε ίσως είναι δόκιμο να μιλήσετε εσείς  οι γονείς με έναν ειδικό. Στις τραυματικές εμπειρίες χρειάζεται να αποφορτιστεί και να απελευθερωθεί σωματικά η εγγραφή αυτή και όχι με την λογική. (με λίγα λόγια: η οποιαδήποτε τραυματική εμπειρία μπλοκάρει την νευροφυσιολογία αλλά και την εγκεφαλική διεργασία του γεγονότος, δημιουργώντας συχνά  έναν φαύλο κύκλο αρνητικών συναισθημάτων και εμπειριών).  Ειναι σημαντικό (ιδιαίτερα αν υποψιάζεστε ότι οδηγήστε στην κατάθλιψη) να ζητήσετε βοήθεια.
• Αποφύγετε να κρατήσετε αγκαλιά το μωρό σας όσο τα δύσκολα συναισθήματα βρίσκονται στο peak τους.
• Αν αισθάνεστε την ανάγκη να κλάψετε, κάντε το οπωσδήποτε, αλλά σε χώρο που δεν θα βρίσκεται το μωρό. Καλό θα είναι να σας κρατήσει κάποιος αγκαλιά , χωρίς να μιλά και χωρίς να προσπαθεί να σας παρηγορήσει.
• Φροντίστε όταν κρατάτε το μωρό σας να αισθάνεστε καλά. Μπορείτε να του πείτε: «Η μαμά αισθάνεται (λύπη, φόβο, άγχος, αγωνία, κλπ) αλλά αυτό δεν έχει σχέση με σένα. Σ’ αγαπώ και μου είσαι πολύ πολύτιμος/η>»

(αν αναρωτιέστε αν το μωρό σας θα σας καταλάβει, η απάντηση είναι ναι: Δεν θα καταλάβει τα λόγια, αλλά θα νοιώσει το συναίσθημα που κρύβουν, θα νοιώσει το βλέμμα σας και το άγγιγμα σας.

•         και τέλος ηρεμήστε από τις ενοχές: Καλό είναι να είμαστε ήρεμες και σίγουρες και ασφαλείς. Όμως δεν το καταφέρνουμε πάντα. Καλύτερα λοιπόν να αποδεχόμαστε και να γνωρίζουμε που βρισκόμαστε συναισθηματικά παρά να ανησυχούμε και να το κρύβουμε προσπαθώντας να δείχνουμε ευδιάθετες χωρίς να το νοιώθουμε.  Αν λοιπόν αισθάνεστε ότι έχετε «αρνητικά» συναισθήματα, πηγαίνετε σε έναν χώρο που δεν είναι το μωρό σας, και αν το επιθυμείτε κλάψτε, φωνάξτε, εκνευριστείτε, ξεσπάστε. (γράψτε αυτά που αισθάνεστε ή πείτε τα σε ένα κασετοφωνάκι) . Μιλήστε γι’ αυτά. Φροντίστε αυτός που σας ακούει να μην προσπαθεί να σας παρηγορήσει ή να σας τα αντιστρέψει σε πρώτο στάδιο τουλάχιστον. Απλά να σας ακούει και να σας κρατάει.
• όταν ηρεμήσετε , σκεφθείτε μία όμορφη ανάμνηση. Αφήστε την να σας κατακλύσει.
• και μετά επιστρέψτε στο μωρό σας.

Πριν από λιγο διάβασα το σχόλιο μιας μανούλας στο FB: Συνοπτικά έλεγε: «Το μωρό μου έκλαιγε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Εγώ έγινα λάστιχο για να την κάνω να σωπάσει. Και ο άνδρας μου έλεγε ότι πρέπει να μάθει να κάθεται ήρεμα και ήσυχα στο αυτοκίνητο».

Και συνέχιζε: » μας λένε πολλά πρέπει, αλλά το πως θα κάνουμε αυτά τα πρέπει πραγματικότητα,είναι επτασφράγιστο μυστικό!»

Η μαμά αυτή έχει δίκιο!  Υπάρχουν πολλά πρέπει, συχνά αντικρουόμενα…και τα οποία αλλάζουν ανάλογα με τις εποχές.

Επίσης, υπάρχει ο μύθος ότι αν είμαστε σωστοί/ες θα πρέπει (νά τη πάλι η μαγική λεξούλα) να ξέρουμε αυτόματα και από την πρώτη στιγμή τι χρειάζεται να κάνουμε σε κάθε περίπτωση.

Μύθος! μύθος! Μύθος! η μητρότητα στην εποχή μας, δεν κατεβαίνει με το μητρικό γάλα.  Η γνώση υπάρχει. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχει τόση (υπερ)πληροφόρηση, που η εσωτερική γνώση κρύβεται τρομαγμένη…

Και ο ρόλος μας σαν γονέας ξεκινά ερασιτεχνικά, διαβάζοντας βιβλία και προσπαθώντας να καταλάβουμε τι πρέπει να κάνουμε.

Το κλάμα για το μωράκι μας είναι η μόνη γλώσσα που διαθέτει για να μας ενημερώσει ότι κάτι δεν πάει καλά. Υπάρχουν δε οκτώ διαφορετικά είδη κλάματος, με διαφορετική χροιά και «τονισμό» και ήχους που δηλώνουν: Πεινάω, έχω λερωθεί, νυστάζω, θέλω ησυχία, θέλω προσοχή, βαριέμαι, πονάω κοκ

Το πρώτο βήμα είναι λοιπόν να αφουγκραστείτε προσεκτικά το κλάμα και να το συνδυάσετε με τις συνθήκες.  Να μάθετε τα διαφορετικά είδη κλάμματος του μωρού σας. Είναι επίσης σημαντικό να θυμάστε ότι κανένα μωράκι δεν βάζει τα κλάματα ξαφνικά και απότομα (εκτός και αν το ερέθισμα είναι απότομο). Αλλιώς, πριν από το κλάμα προηγείται μία γκρίνια. (η οποία έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με το κλάμα).  Η οποία αυξάνεται σταδιακά σε ένταση για να καταλήξει στο κλάμα. Προσπαθείστε λοιπόν να ανταποκριθείτε στα πρώτα σημάδια της γκρίνιας.

Επίσης κάθε μωρό έχει το δικό του εσωτερικό ρολόι.

Μαθαίνοντας και αναγνωρίζοντας τους ρυθμούς του μωρού, (πότε πεινά, νυστάζει, είναι ζωηρό ) μέσα στην ημέρα, γίνεται όλο και πιο εύκολο να νοιώσετε τι μπορεί να ζητά.

Τα μωρά σήμερα κυριολεκτικά πιάνουν στον αέρα την συναισθηματική «ενέργεια» των γονέων και του περιβάλλοντος χώρου. Μπορεί να κλαίνε γιατί έχουν νοιώσει κάποιο συναίσθημα του γονέα (θυμό, εκνευρισμό κοκ).

Πριν λοιπόν στραφείτε προς το μωρό, αναρωτηθείτε αν εσείς νοιώθετε άβολα για κάποιο λόγο.

Τέλος η δική σας ανησυχία, εκνευρισμός κλπ μεταδίδεται στο μωρό. (όπως είπα και πριν).

Πριν προσπαθήσετε να γαληνέψετε το μωράκι σας, προσπαθείστε πρώτα να γαληνέψετε εσείς.

Πριν πανικοβληθούμε ας θυμόμαστε πάντα ότι ένα μωρό έχει κυριολεκτικά προσγειωθεί σε έναν νέο πλανήτη, δέχεται συνεχώς νέα ερεθίσματα που προσπαθεί να τα καταλάβει και επίσης έχει ένα μικρούλη σωματάκι που πασχίζει να αναπτυχθεί και να καταλάβει τον κόσμο γύρω του. Μπορεί να μην έχει ακόμη  γλώσσα σαν τη δική μας αλλά κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να επικοινωνήσει μαζί μας. να μας πει ότι αισθάνεται, χαίρεται, βαριέται, φοβάται, κουράζεται, δυσφορεί, όπως ακριβώς και εμείς.

Ισως το μόνον ΔΕΝ πρέπει είναι το εξής:  ΔΕΝ πρέπει με την μέθοδο του Προκρούστη απλά να προσαρμόσουμε το μωρό σε ότι πιστεύουμε ότι είναι σωστό και πρέπον.

Χρειάζεται πρώτα να μάθουμε το μωρό μας. Να το νοιώσουμε. να το καταλάβουμε. να δούμε γιατί λειτουργεί έτσι. Κανένα μωρό δεν είναι γκρινιάρικο ή  δύσκολο από μόνο του. Γίνεται όταν δεν το «ακούμε». Όπως ακριβώς συμβαίνει και με μας τους ενήλικες.

Πριν λοιπόν αρχίσουμε να ζητάμε άμεσες λύσεις. Ας καθήσουμε να το γνωρίσουμε (γιατί δεν το ξέρουμε. Κάθε μωρό έχει την δικη του ιδιοσυγκρασία, χαρακτηριστικά, ρυθμό, τα οποία τις περισσότερες φορές δεν συμβαδίζουν με τις δικές μας επιθυμίες, ανάγκες και διαθέσεις).

Κάθε μωρό χρειάζεται αγάπη και αποδοχή γι’ αυτό που είναι, αισθάνεται και δείχνει. (όπως ακριβώς και εμείς οι ενήλικες).

Δώστε λοιπόν χρόνο σε σας και το μωρό σας να γνωριστείτε και να δημιουργήσετε σχέση. Νά μάθετε το μωρό σας και να καταλάβετε ποιο είναι. Πως λειτουργεί. Πως δρα και αντιδρά. Όχι μέσα από τα δικά σας φίλτρα. Αλλά καθαρά και κρυστάλλινα.

Και μετά θα είναι πολύ πιο εύκολο να «συννενοηθείτε» και να βρείτε λύσεις. Όπως άλλωστε ισχύει και σε κάθε σχέση.

και ένα τελευταίο: κρατήστε το αγκαλιά. Μην το «τιμωρείτε» γιατί έβαλε τα κλάματα. Θυμηθείτε ότι όταν αισθανόμαστε άσχημα ζητάμε κάποιος να μας πάρει αγκαλιά και να κλάψουμε εκεί. Πολύ περισσότερο ένα μωρό.

Θα χαρώ να ακούσω τα σχόλια, τις σκέψεις και τις επιτυχίες σας.

Φιλικά

Αντιγόνη Ωραιοπούλου

Εφαρμογή της θεραπευτικής ύπνωσης: Τοκετός χωρίς πόνο, ζωή γεμάτη αγάπη.

Ομιλία -Βιωματικό με την Αντιγόνη Ωραιοπούλου

Κυριακή 6 Οκτωβρίου

Therapy planet ξενοδοχείο Caravel

Έχει σημασία ο τρόπος που ερχόμαστε στη ζωή;

Μπορεί η ζωή μας να επηρεαστεί από τον τρόπο που γεννιόμαστε;

Είναι δυνατόν να γεννήσουμε χωρίς πόνο;

Και αν αυτό είναι δυνατόν, γιατί πονάμε τόσο κατά τη διάρκεια της γέννησης;

Ο τοκετός είναι μία διαδικασία λίγων ωρών, που έχει τη δυνατότητα  να αφήσει θετικά και δυναμικά αποτυπώματα στο κυτταρικό, νευρικό και συναισθηματικό επίπεδο και να επηρεάσει θετικά, τον τρόπο που θα ζήσει ένας άνθρωπος όλη του τη ζωή.

Το σώμα  της γυναίκας είναι κυριολεκτικά πλασμένο για να γεννά εύκολα και γρήγορα και η φύση έχει προνοήσει ώστε η πορεία της γέννησης να είναι ήρεμη και κυριολεκτικά ανώδυνη. Ανάμεσα όμως σε έναν εύκολο και σε έναν δύσκολο τοκετό στέκεται συχνά το συναίσθημα του φόβου και του άγχους, οι αντιλήψεις για τον τρόπο τοκετού και τα ακούσματα κάθε γυναίκας.

Ταυτόχρονα,  τα συναισθήματα και η κούραση της μητέρας καθώς  και ο τρόπος μετάβασης από την ενδομήτρια ζωή στην εξωμήτρια εγγράφεται στο κυτταρικό επίπεδο του μωρού και αποτελεί την βάση για το πώς αντιλαμβάνεται και βιώνει το μωρό τον κόσμο.

Σε αυτήν την ομιλία, θα συζητήσουμε  πως βοηθά το ίδιο το σώμα την γυναίκα να γεννήσει εύκολα,  τη σχέση που υπάρχει από την μήτρα ανάμεσα στη μητέρα και στο μωρό και την επικοινωνία τους κατά τη διάρκεια του τοκετού, την επίδραση του φόβου στον τοκετό,  τις τεχνικές χαλάρωσης, ύπνωσης  και τους τρόπους για την αντιμετώπιση του, την επιρροή των συναισθημάτων της μητέρας και του πατέρα στην δημιουργία της σχέσης με το μωρό καθώς και τρόπους ώστε η σχέση αυτή να εδραιωθεί από την πρώτη στιγμή,  με αγάπη και δύναμη.

Εφαρμογές της Βιοσύνθεσης: Η δύναμη και η γνώση της μήτρας στην πορεία της εγκυμοσύνης και της ζωής.

Ομιλία με την Αντιγόνη Ωραιοπούλου

Κυριακή 6 Οκτωβρίου

Therapy planet, ξενοδοχείο Caravel

   Το σώμα μας κρύβει αστείρευτες δυνάμεις, δυναμικό  και γνώση. Κάθε όργανο, ιστός και κύτταρο έχει την γνώση για το ίδιο και για το περιβάλλον του. Κάθε στιγμή, επικοινωνεί και παίρνει πληροφορίες για το περιβάλλον, αναλύει και επεξεργάζεται αυτές τις πληροφορίες και τελικά εναρμονίζει την εσωτερική του γνώση με το εξωτερικό περιβάλλον και εξελίσσεται ενώ τα συναισθήματα, τα βιώματα και τα πιστεύω μας  παίζουν καθοριστικό ρόλο σε όλη την διαδικασία.

Η μήτρα είναι ένα όργανο,  που θυμόμαστε μία φορά τον μήνα και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Στην πραγματικότητα όμως,  είναι ένα από τα πιο ισχυρά  όργανα που διαθέτει το σώμα μας.   Αναπνέει, πάλλεται, ενσωματώνει την δύναμη της  δημιουργικότητας, εξισορροπεί και εναρμονίζει τις σχέσεις ανάμεσα στο αρσενικό και στο θηλυκό, συνδέεται με τα συναισθήματα. Τέλος,  συνδέοντας την ενέργεια με την ύλη, δημιουργεί το περιβάλλον για τη ζωή,  αγκαλιάζει, τρέφει και τελικά φέρνει στον κόσμο τη ζωή. Γίνεται ο χώρος μέσα στον οποίο, αναπτύσσεται, υλοποιείται και ζωντανεύει η επιθυμία, η σκέψη, η εξέλιξη και φυσικά ο νέος άνθρωπος.

Κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, η μήτρα είναι ο κήπος μέσα στον οποίο αναπτύσσεται το μωρό.  Το είδος όμως του «κήπου» εξαρτάται, επηρεάζεται και καθορίζεται από τη σχέση της μητέρας με το σώμα της και τον σύντροφο της, τα συναισθήματα και τα βιώματα της. Ταυτόχρονα, οι ποιότητες της μήτρας και ο τρόπος που την βιώνουμε, αλληλεπιδρούν και επηρεάζουν την πορεία του μωρού όχι μόνον ενδομήτρια αλλά τον τρόπο που αυτό θα βιώσει τη ζωή όταν γεννηθεί.

Στην ομιλία αυτή,  θα  συζητήσουμε όχι μόνον την δύναμη της μήτρας, αλλά κυρίως  το πώς μπορούμε να αλλάξουμε την σχέση μας μαζί της. Διότι, εναρμονίζοντας τον εαυτό με τις  δημιουργικές δυνάμεις και την γνώση της,  εξελισσόμαστε  σε επίπεδο προσωπικό, συναισθηματικό, σχέσης, επαγγελματικό, δημιουργικό. Ανακαλύπτουμε την εσωτερική δύναμη και δυναμικό. Αλλά κυρίως: έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές, ήρεμο, γεμάτο αγάπη περιβάλλον για το μωρό μας, ώστε όταν αυτό γεννηθεί να έχει ήδη μια βάση  ανάπτυξης σε συναισθηματικό, διανοητικό και σωματικό επίπεδο.