Ένας χρόνος ακόμη φτάνει στο τέλος του. Για μένα ήταν ένας ακόμη πιο πλούσιος χρόνος: σε ανθρώπους.

Σε νέους ανθρώπους που γνώρισα και έκαναν την ζωή μου ακόμη πιο πλήρη.

Άνθρωποι που με εμπιστεύτηκαν. που μοιράστηκαν μαζί μου τον κόσμο τους. Που με προσκάλεσαν να τον δω μέσα από τα μάτια της ψυχής τους. Άνθρωποι που εμπιστεύτηκαν την γνώμη μου και την κρίση μου. Άνθρωποι που μου ψιθύρισαν τα μυστικά τους. Που ακολούθησαν τα δρώμενα μου.  Άνθρωποι που με τον δικό τους τρόπο άφησαν ένα αποτύπωμα στην δική μου ψυχή.  Νέα παιδιά που με έβαλαν σταδιακά στον τόσο κλειστό κόσμο τους.  Φίλες που εμφανίστηκαν στη ζωή μου από παλιά. Και ήταν σαν να μην είχε περάσει μία μέρα. Φίλοι που είναι πάντα εκεί. Άγνωστοι που απλά έκαναν την δουλειά τους.

Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους ένα μεγάλο ευχαριστώ. Γιατί ο καθένας από εσάς έχει αφήσει ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο χνάρι στην ψυχή και το μυαλό μου. λΕνα αποτύπωμα που όταν το κοιτώ μου θυμίζει  κάθε στιγμή να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Να κοιτώ τον εαυτό μου κατάματα και να βλέπω  πόσο ευλογημένη και τυχερή είμαι. Και πάλι σας ευχαριστώ για ένα 2015 γεμάτο ενέργεια και εμπιστοσύνη.

Σε όλους εύχομαι ο νέος χρόνος να δείξει τον δρόμο που θέλετε να περπατήσετε και να είναι ορθάνοικτος και γεμάτος φως.

30! Τόσες είναι οι φορές που έσβησα αυτό το post.

Γιατί; γιατί δεν θέλω απλά να ευχηθώ. Θέλω να πω κάτι που με εκφράζει και ταυτόχρονα να σημαίνει πραγματικά κάτι.

Ζούμε σε δύσκολες εποχές.

Ζούμε σε εποχές που φαίνεται να χάνουμε την ανθρωπιά μας, τις αξίες μας, τον εαυτό μας, τις ελπίδες μας, τα όνειρα μας.

Ζούμε σε εποχές που η καθημερινότητα φαίνεται βουνό.

Ζούμε σε εποχές που αναζητάμε απελπισμένα κάτι όμορφο, διαφορετικό, ασφαλές, σίγουρο. Κάτι που να είναι πάντα εκεί, ότι και αν συμβαίνει. Κάτι που προσφέρει μία τεράστια αγκαλιά, ηρεμία και γαλήνη. Κάτι που δίνει πίστη για ένα όμροφο τώρα και ένα καλό αύριο.

Κάτι που φαίνεται τελικά ανύπαρκτο ή ίσως ουτοπικό.

Είναι όμως ανύπαρκτο; Η απάντηση είναι όχι! Οι δύσκολες αυτές εποχές μας θυμίζουν τελικά ότι οι ποιότητες της γαλήνης, της ηρεμίας, της ασφάλειας, της ελπίδας, της αγάπης, της χαράς, δεν έρχονται απ’ έξω.

Υπάρχουν μέσα μας. Στην ψυχή μας.  Εκφράζονται μέσα από αυτήν. Εκπορεύονται μέσα από αυτήν. Γιατί όταν συνδεόμαστε με την ψυχή μας, συνδεόμαστε με την αλήθεια μας: Με αυτό που είμαστε. Με αυτό που μας εκφράζει, μας δίνει χαρά, αγάπη, ασφάλεια, χαμόγελο. Και όταν συνδεόμαστε με την ψυχή και την έκφραση του εαυτού μας, εκφράζουμε  ελεύθερα και εύκολα το πνεύμα των Χριστουγέννων.

Η ευχή της Αλθαίας λοιπόν για αυτές τις ημέρες είναι:

να βρείτε τον χρόνο και τον χώρο για να συνδεθείτε με την ψυχή σας και να εκφράσετε τις ποιότητες που κρύβει μέσα της. Και ταυτόχρονα κρατήστε ζωντανό το πνεύμα των Χριστουγέννων, όλον τον χρόνο.

ώστε να έχετε την δυνατότητα να νοιώσετε, ότι πραγματικά σας είναι σημαντικό.

Εκφράστε την με δώρα ποιότητας στον εαυτό και τους αγαπημένους σας: χαρίστε χρόνο, ενέργεια, ομορφιά. Εκφράστε την αλήθεια και τα συναισθήματα σας. Συνδεθείτε με τον εαυτό, τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Προσφέρετε χωρίς αντάλλαγμα. Παίξτε και επικοινωνήστε.

και τελικά: Αγαπήστε τον εαυτό σας και τους αγαπημένους σας με τον τρόπο που έχουν ανάγκη και όχι όπως νομίζετε ότι πρέπει να τους αγαπάτε.

Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι εδώ.

Που όμως είναι αυτό το εδώ; Στις στολισμένες βιτρίνες; Στις διαφημίσεις; Στα δώρα; Στις εκκλήσεις για ανθρωπισμό;

Τι μορφή έχει στις μέρες μας αυτό το πνεύμα; Και το κυριότερο; Γιατί υπάρχει μόνον τα Χριστούγεννα; Γιατί το θυμόμαστε μόνον αυτές τις «Άγιες ημέρες»;

Όταν ξεκίνησα τις ομιλίες της Τετάρτης, μήνες πριν, έβαλα και την ομιλία «προετοιμασία για τα Χριστούγεννα». Έχοντας στο μυαλό μου μία γενική ιδέα, για το τι θα ήθελα να πω, ώστε να τονίσω τις αντιφάσεις και τις δυσκολίες αυτών των ημερών αλλά και το πως να καταφέρουμε να περάσουμε καλά. Σε όλα τα επίπεδα.

Μετά την τελευταία ομιλία του Νοεμβρίου, άρχισα να προετοιμάζω την ομιλία για τα Χριστούγεννα. Καθισμένη μπροστά στον υπολογιστή μου, άρχισα να μιλώ με το Power Point και να οργανώνω τις σκέψεις μου. Μέρα με την ημέρα, slide by slide, η ομιλία για μία εποχή του χρόνου που αγαπώ πολύ, έπαιρνε μορφή.

Σπάνιες φορές παρακολούθησα τις διαφημίσεις στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Να δω αν έχει αλλάξει κάτι. Οι διαφημίσεις για τα παιχνίδια βροχή. Όπως και για τα ποτά και τα αρώματα. ίδιες και απαράλλακτες.

Κάποιες φορές έκανα μια βόλτα στο FB: ΟΙ αναρτήσεις για τα στολισμένα δένδρα, σχόλια για την προετοιμασία και τα γλυκά άπειρα. ΣΚέψεις θετικές, αρνητικές, αναμονή, προσμονή και άρνηση, σε πάμπολλες αναρτήσεις.

Πολύ πιο συχνά βγήκα να περπατήσω. Χάζεψα τις στολισμένες βιτρίνες. Ένοιωσα  την προσμονή των ανθρώπων για τις γιορτινές ημέρες. όπως και τα αντικρουόμενα συναισθήματα για τις καθημερινές δυσκολίες που έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας μας.

Μίλησα ακόμη πιο  συχνά αυτές τις ημέρες με τους ανθρώπους στο χώρο μου για το πως αισθάνονται για τα Χριστούγεννα και τη Πρωτοχρονιά.

Χιλιάδες ιδέες  για μία εορταστική ομιλία.

Προχθές ξαναγύρισα στο power point μου. Η ομιλία σχεδόν έτοιμη, δύο εβδομάδες νωρίτερα.  Την κοίταξα για αρκετή ώρα…Και μετά πάτησα το delete.

Γιατί; Γιατί συνειδητοποίησα τι δεν είχα γράψει σε αυτήν την ομιλία: Για το πνεύμα των Χριστουγέννων. Γι’ αυτό που ζητάμε με χιλιάδες τρόπους να συναντήσουμε. Όχι μόνον τα Χριστούγεννα. Αλλά κάθε στιγμή της Ζωής μας.

Και έτσι ξανάρχισα από την αρχή.

Γιατί τα Χριστούγεννα είναι μία αρχή.  Είναι μία αναγέννηση ψυχής. Και χρειάζεται να τα κατανοήσουμε σε μία ολιστική βάση, για να μπορέσουμε να τα απολαύσουμε με κάθε κύτταρο και από τα βάθη της καρδιάς μας. Και να προχωρήσουμε προς αυτά βήμα- βήμα. Ώστε να μπορέσουμε να συναντηθούμε με το πνεύμα των Χριστουγέννων και να το κάνουμε τον καλύτερο φίλο.

Γιατί τελικά το πνεύμα των Χριστουγέννων μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος, σύντροφος και υποστηρικτής.