Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο!

Ο Σεπτέμβριος είναι η  φθινοπωρινή πρωτοχρονιά! Η  πρωτοχρονιά  της γνώσης.

Κάθε Σεπτέμβριο ξεκινούν τα σχολεία. Νέες αρχές.

Νέα ξεκινήματα. Οργάνωση. Αρχή για  νέους δρόμους. Για νέα ή διαφορετικά επίπεδα γνώσης.

Συνήθως αυτή την εποχή είναι γεμάτη γκρίνια από τα παιδιά, άγχος από τους γονείς και ένας πανικός για αποφάσεις και να τα προλάβουμε όλα.

Να πείσουμε τα παιδιά να αγαπήσουν το σχολείο.  Να τους γεμίοσυμε το κεφάλι με οδηγίες πως να είναι καλοί μαθητές, πως να πάρουν καλούς βαθμούς.

Να εξετάσουμε μαζί τους την σχολική τους πορεία και να προγραμματίσουμε το συνήθως ασφυκτικό πρόγραμμα τους.

Όμως αυτή την φορά ας γιορτάσουμε την πρωτοχρονιά του φθινοπώρου λίγο διαφορετικά: και για μας και για τα παιδιά μας:

Αντί να εστιάσουμε τη προσοχή μας στο σχολείο και στις εργασίες μας,  ας αναρωτηθούμε: σε αυτήν τη νέα «σχολική» χρονιά:

τι θέλω να μάθω σαν άνθρωπος;

Ποιές επιλέγω να είναι οι σκέψεις μου;

Πως επιθυμώ να διαχειρίζομαι τα συναισθήματα μου;

Πως θέλω να οργανώνω την ημέρα μου, ώστε στο τέλος κάθε ημέρας να αισθάνομαι ευτυχισμένος/η;

Οι ερωτήσεις  αυτές είναι σημαντικές: γιατί μας δίνουν την ευκαιρία να μάθουμε νέους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να «ταξιδεύουμε»μέσα στην καθημερινότητα μας.

Αλλά είναι ακόμη πιο σημαντικές για τα παιδιά μας: Ιδιαίτερα τα εφηβάκια!

Γιατί τα βοηθάνε να αρχίσουν να βάζουν στόχους εσωτερικούς. Στόχους ψυχής.

όταν λοιπόν αγοράστε τα τετράδια, αγοράστε στο παιδί σας ένα ακόμη τετράδιο. Το τετράδιο των στόχων του: για το τι άνθρωπος  θέλει να είναι. Ποιές ποιότητες θέλει να έχει;

Διαλέξετε μια ήρεμη ώρα για όλους σας και καθήστε σε ένα αγαπημένο σας μέρος:

Και κάντε του ερωτήσεις: χωρίς όμως να περιμένετε άμεσα απαντήσεις και κυρίως χωρίς να δίνετε εσείς απαντήσεις και ορισμούς…

• Ρωτήστε το με ποιές ποιότητες και χαρακτηριστικά του είναι ευτυχισμένο.
• Με  ποιές ποιότητες και χαρακτηριστικά του είναι δυσαρεστημένο. (το ίδιο το παιδί. όχι εσείς…).
• Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά και οι ποιότητες που θα ήθελε να έχει.
• πόσο εύκολη ή δύσκολη θεωρεί την ενσωμάτωση τους.
• Για ποιους λόγους;
• πόσο διαφορετική φαντάζεται ότι θα είναι η καθημερινότητα του αν έχει αυτές τις επιθυμητές (για το ίδιο) ποιότητες;
• Ποιά είναι τα βήματα που χρειάζεται για να τις αποκτήσει;

Γιατί η γνώση στη πραγματικότητα δεν είναι η απλή ακαδημαϊκή μόρφωση. Είναι ένα εσωτερικό ταξίδι, ανακάλυψης του εαυτού και των δυνατοτήτων.

Είναι μια πορεία, που μας βοηθά τελικά να κάνουμε επιλογές σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας, να τις υποστηρίζουμε και να έχουμε τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε κάθε στιγμή αυτού του ταξιδιού.

ΓΙ’ αυτό και ξεκινώντας από σήμερα, δωρίστε στο παιδί σας την δυνατότητα να αποκτήσει τη σημαντικότερη γνώση: του εαυτού του!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ.

Σε μία εποχή με τόση ενημέρωση, βιβλία, σεμινάρια επικοινωνίας και σχέσεων, θα περιμέναμε ότι  οι σχέσεις θα βελτιώνονταν.

Και όμως! Τα διαζύγια έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το 30 % των γάμων ιδιαίτερα μετά τον ερχομό του πρώτου παιδιού.  Η πικρία και η απογοήτευση αυξάνεται και οι περισσότερες σχέσεις καταλήγουν να είναι «ψευτοκανονικές και ψευτοιδανικές» όπως μου είχε περιγράψει τους περισσότερους γάμους μία φίλη λίγα χρόνια πριν…

Ποιά είναι όμως τα πιο συνηθισμένα παράπονα των ανθρώπων;

• Έλλειψη έκφρασης του συναισθήματος από τον άνδρα.
• «γκρίνια» και κλάμα από την γυναίκα.
• Έλλειψη χαράς.
• Έλλειψη μοιράσματος στόχων και συναισθημάτων
• Έλλειψη ποικιλίας στην καθημερινότητα (ρουτίνα)
• ΟΙ γονείς του άνδρα (ιδιαίτερα η πεθερά της γυναίκας)
• Έλλειψη βοήθειας στην ανατροφή του παιδιού
• Έλλειψη θέλησης για συζήτηση και διαπραγμάτευση των προβλημάτων
• Διαχείριση του θυμού
• Διαφορές στον τρόπο αντιμετώπισης του παιδιού
• Διαφορές στην οικονομική διαχείριση
• Έλλειψη ερωτισμού μέσα στη σχέση
• Μοναξιά μέσα στη σχέση

Είναι ενδιαφέρον ότι η πιθανή ανεργία και τα οικονομικά θέματα, σπάνια έχουν πρωτεύουσες θέσεις.

Τους τελευταίους λίγους μήνες περισσότερα απο 12 ζευγάρια  έχουν καθίσει απέναντι μου με τα ίδια θέματα.

Τι μπορεί να φταίει;

Σπουδάζουμε ατελείωτα χρόνια για να είμαστε άψογοι επαγγελματίες. Κάνουμε μετεκπαιδεύσεις, σεμινάρια. Παίρνουμε πιστοποιήσεις και πιστοποιητικά. Όμως στον να είμαστε ζευγάρι και να είμαστε γονείς είμαστε ερασιτέχνες.  Σύνήθως η μόνη εκπαίδευση που έχουμε προέρχεται από την πατρική μας οικογένεια.

Οι «εγγραφές » και τα συμπεράσματα μας προέρχονται από αυτήν.

Τι μπορεί να βοηθήσει λοιπόν ένα ζευγάρι ώστε να μπορέσει να εξελιχθεί μαζί;

• Οι άνθρωποι ποτέ δεν παραμένουμε οι ίδιοι. Εξελισσόμαστε. Και μαζί με εμάς εξελίσσεται και η σχέση μας. Χρειάζεται πάντα να παρακολουθούμε πως αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι, πως αλλάζει ο/η σύντροφος μας και πως εξελίσσεται η σχέση.
• Κάθε ζευγάρι το δένουν αρχικά οι κοινές αξίες.  Αυτές που κάνουν τον ΄κάθε άνθρωπο να δρα με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους τομείς της ζωής του. Οι χαρακτήρες διαφέρουν αλλά οι  όμοιες αξίες (που είναι η πυξίδα μας)  δένουν δύο ανθρώπους.
• Οσο περισσότερο είναι ένα ζευγάρι μαζί τόσο περισσότερο χρειάζεται να διαπραγματεύεται. Αυτό που επιθυμεί΄για να βρίσκουν μία λύση.
• Ο θυμός δεν αποκλείει την αγάπη. Ο τρόπος όμως που θυμώνουμε μπορεί να την σκοτώσει… Γι αυτό και είναι σημαντικό να ξέρουμε πως να θυμώνουμε.
• Όταν γινόμαστε έξαλλοι με τον σύντροφό μας είναι σημαντικό να θυμόμαστε γιατί τον/την ερωτευτήκαμε αρχικά; Ποιά χαρακτηριστικά του μας συγκίνησαν; Και αντί να συγκεντρωνόμαστε στα αρνητικά σημεία και συμπεριφορές να συγκεντρωθούμε στα θετικά.
• Ποιές ποιότητες μας προσφέρει αυτή η σχέση (ανεξάρτητα  με την μορφή της;) Ποιές από αυτές είναι σημαντικές;
• Η συμπεριφορά του/ της συντρόφου μου τι με βοηθά να μάθω για μένα; Είναι μία ακόμη σημαντική ερώτηση…
• Τι θέλω πραγματικά; Ν αγίνει το δικό μου ή να είμαι καλύτερα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο;

Και τέλος μία αρχή  που είπε η Μάγια Αγγέλου και καλόν είναι να την θυμόμαστε κάθε στιγμή που επικοινωνούμε με τους αγαπημένους μας και τους σημαντικούς άλλους:

«Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να ξεχάσει τι του έκανες. μπορεί να ξεχάσει τι του είπες. Αλλά θα θυμάται πάντα πως τον έκανες να αισθανθεί…¨»

Ισως λοιπόν μία ερώτηση που μπορείτε να κάνετε κάθε στιγμή στον εαυτό σας είναι:

Πως θέλω να αισθανθώ τώρα; (γιατί ναι! έχουμε δικαίωμα επιλογής για το πως θα αισθανθούμε και πως θα δράσουμε σε κάθε δεδομένη στιγμή)

Πως θέλω να αισθανθεί ο άνθρωπος που είναι απέναντι μου; (γιατί ναι έχουμε τη δύναμη να επηρεάσουμε το συναίσθημα του άλλου ιδιαίτερα αν είναι πιο αδύναμος από εμάς, όπως είναι τα παιδιά μας).

Και η τρίτη ερώτηση:  Τι μαθαίνω για τον εαυτό μου μέσα από αυτήν την κρίση;

Καλό βράδυ!!! και καλό τριήμερο!!!

Όταν μιλάμε για εγκυμοσύνη και μωρά, πάντα μας έρχονται στο μυαλό ευτυχισμένες εγκυμοσύνες, γελαστές φατσούλες,  χαρούμενοι γονείς.

Οι αποβολές αντιμετωπίζονται σαν μία φυσιολογική διαδικασία, σαν μία κατάσταση η οποία έπρεπε να συμβεί. Και θεωρείται συχνά αναμενόμενο ότι η ζωή θα συνεχιστεί ήρεμα και απρόσκοπτα με μία χαρούμενη εγκυμοσύνη στη συνέχεια.

Ο φόβος, ο πόνος και ο πανικός της γυναίκας αλλά και του άνδρα προσπερνιώνται. θεωρείται ότι χρειάζονται προσοχή μόνον όταν η γυναίκα κυρίως έχει αρχίσει και έχει ακραίες αντιδράσεις θλίψης.

Όμως το ζευγάρι και ιδίως η γυναίκα δεν χάνουν ένα ατελές έμβρυο. Χάνουν ένα μωρό. Χάνουν ένα παιδί. Χάνουν ελπίδα. Χάνουν ζωή. Αν δε η γυναίκα έχει μείνει έγκυος μετά από θεραπεία IVF  χάνει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη της στο σώμα της και στον εαυτό της.

Αν στο περιβάλλον σας έχετε αντιμετωπίσει μία κατάσταση αποβολής, ή αν σαν επαγγελματίες υγείας παρακολουθείτε μία γυναίκα που υπέστη αποβολή:

• Δώστε προσοχή στα συναισθήματα της θλίψης και του πόνου. Αγκαλιάστε την γυναίκα, αν το επιθυμεί, και αφήστε την να ξεσπάσει.
• Αποφύγετε κάθε προσπάθεια να την παρηγορήσετε με την λογική του «είσαι νέα, αυτά συμβαίνουν, θα δεις όλα θα πάνε καλά…» Η γυναίκα  εκείνη την ώρα υποφέρει και τα λόγια απλά θα την εκνευρίσουν και θα την κάνουν να αισθανθεί ακόμη πιο μόνη.
• Αποφύγετε να τις φέρετε άλλα παραδείγματα ή να της εξηγήσετε ότι δεν πρέπει να αισθάνετε «έτσι».
• Απλά προσπαθείστε να είστε παρών/ούσα στο πένθος της. Γιατί πενθεί. και χρειάζεται να βγάλει την ένταση από μέσα της.
• Δώστε προσοχή και στον σύντροφο. Συχνά νοιώθουν αμήχανοι για τα συναισθήματα τους  ή προσπαθούν να εκλογικεύσουν το γεγονός και δεν ξέρουν πως να διαχειριστούν το πένθος τους. Μείνετε σιωπηλοί δίπλα τους.
• Προσπαθείστε να βεβαιωθείτε ότι το ζευγάρι επικοινωνεί τη θλίψη και τα συναισθήματα του, έστω και αν πενθούν διαφορετικά (συνήθως  οι γυναίκες κλαίνε ενώ οι άνδρες αποσύρονται ή καταφεύγουν στην εργασιοθεραπεία).
• Δώστε τους χρόνο, χώρο και παρουσία. Αν και εσείς αισθάνεστε άσχημα μοιραστείτε το.
• Το σημαντικό είναι να ξέρει η γυναίκα και ο άνδρας ότι είστε εκεί και σέβεστε και κυρίως αντέχετε να δείτε και να μοιραστείτε τον πόνο τους.