Ας κάνουμε μία αναδρομή σε μικρά συναισθηματικά στιγμιότυπα της καθημερινότητας μας:

• Θέλουμε να αγοράσουμε ένα δώρο για ένα αγαπημένο πρόσωπο. Ανεξάρτητα από την οικονομική αξία του δώρου, αφιερώνουμε χρόνο, σκέψη και συναίσθημα για το τι θα επιλέξουμε, πως θα το παρουσιάσουμε και θα το προσφέρουμε. Γιατί θέλουμε να είναι κάτι που να είναι μοναδικό, προσωπικό και να είναι αυτό ακριβώς, που χρειάζεται. Μέσα στην επιλογή βάζουμε αγάπη, προσοχή, ενέργεια, χαρά. Γιατί θέλουμε να νοιώσει αυτός ο αγαπημένος άνθρωπος,  μοναδικός.
• Στο σπίτι μας δεν δεχόμαστε όλους τους ανθρώπους. Δεχόμαστε αυτούς που μας ταιριάζουν, που μας κάνουν να νοιώθουμε ευχάριστα, που αγαπάμε, αυτούς που μας εκτιμούν, σέβονται και αγαπούν.
• Σε όποιον χώρο και αν βρισκόμαστε, δυσφορούμε όταν, υπάρχουν άνθρωποι, που πιστεύουμε ότι είναι ασύμβατοι με εμάς. Αντίθετα νοιώθουμε ευεξία και χαρά, όταν συνυπάρχουμε με ανθρώπους με τους οποίους νοιώθουμε εναρμονισμένοι.
• Θέλουμε να αγαπάμε και να μας αγαπάνε. Να μας αποδέχονται όλοι, όπως είμαστε. Με τα δυνατά μας σημεία και τις ατέλειες μας. Θυμώνουμε και απογοητευόμαστε, όταν μας αγνοούν ή όταν χρειάζεται να πιεζόμαστε, για να είμαστε αρεστοί. Και αντιδρούμε σε αυτήν την πίεση, μη κάνοντας τίποτα ή πράττοντας ακριβώς το αντίθετο από αυτό που μας ζητούν.

Και μία αναδρομή για το τι κάνουμε, όταν έρχεται η ώρα για τα ψώνια της εβδομάδας:

• κοιτάζουμε τα ντουλάπια της κουζίνας και το ψυγείο και αποφασίζουμε τι μας λείπει. Κάποιοι από εμάς έχουν προγραμματίσει τα γεύματα της εβδομάδας, κάποιοι όχι.  Γράφουμε σε ένα χαρτί ότι χρειαζόμαστε, και ξεκινάμε για το super market.Διασχίζουμε μηχανικά τους γνωστούς διαδρόμους και ρίχνουμε μέσα στο καρότσι τα οικεία  προϊόντα. Αν έχουμε λίγο χρόνο στη διάθεση μας, συγκρίνουμε τιμές, ποσότητες και ποιότητες. Ίσως προσθέσουμε και κάποιες επιπλέον συσκευασίες, γιατί γνωρίζουμε ότι δεν θα έχουμε χρόνο να πάμε σύντομα στο supermarket.  Ίσως να προσθέσουμε αρκετά προπαρασκευασμένα τρόφιμα, για να υπάρχουν σε περίπτωση που δεν προλαβαίνουμε να μαγειρέψουμε. Γυρίζουμε βιαστικά στο σπίτι και αποθηκεύουμε στα ντουλάπια, στο ψυγείο, στην κατάψυξη, στα καλάθια της βεράντας τα τρόφιμα. Για να ανακαλύψουμε λίγες ημέρες αργότερα, ότι τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά έχουν χαλάσει, ότι έχουμε ξεχάσει στο βάθος του ψυγείου το κοτόπουλο το οποίο  μάλλον δεν τρώγεται, ότι η ημερομηνία λήξης στην οικονομική συσκευασία του γάλακτος έχει περάσει … Και καταναλώνουμε  το έτοιμο snack, γιατί δεν υπάρχει χρόνος για κάτι περισσότερο.

Πως συνδέονται αυτές οι καθημερινές πραγματικότητες μεταξύ τους;

Το σώμα μας είναι το σπίτι μας και ο αγαπημένος φίλος μας.  Γιατί με το σώμα μας  ζούμε και υπάρχουμε!

Παρ’ όλα αυτά, αδιαφορούμε για τις ανάγκες και τις προτιμήσεις του. Κυριολεκτικά κωφεύουμε στα σήματα που μας στέλνει. Σπανίως το εκτιμάμε, σεβόμαστε αυτά που επιθυμεί και χρειάζεται και το «αγαπάμε» μόνον όταν λειτουργεί όπως ακριβώς θέλουμε να λειτουργεί. Το φορτώνουμε τροφές που του είναι άχρηστες (και τις οποίες προσπαθεί να διαχειριστεί μέχρι ενός σημείου, γιατί μετά κουράζεται, απογοητεύεται και δεν έχει κυριολεκτικά ενέργεια να συνεχίσει..). Αγνοούμε αυτά που μας ζητά.  Αλλά συνεχίζουμε να έχουμε απαιτήσεις από αυτό.

Ας έχουμε λοιπόν στο μυαλό μας ότι για να αλλάξουμε τον τρόπο που λειτουργεί το σώμα μας χρειάζεται να αλλάξουμε τον τρόπο που το αντιμετωπίζουμε: Αντί να το βλέπουμε σαν τον «κακό» της υπόθεσης, που δεν μας κάνει το χατίρι, αντί να το χρησιμοποιούμε  σαν ένα «εργαλείο» που απλά μας εξυπηρετεί, ας κάνουμε το πρώτο βήμα για μία μεγάλη αλλαγή: να αντιληφθούμε ότι το σώμα μας είναι ο καλύτερος φίλος μας. Ότι είμαστε εμείς.  Ότι έχει ανάγκη την αναγνώριση και το σεβασμό για τις ανάγκες του και τον τρόπο που είναι και λειτουργεί, την εκτίμηση, την αποδοχή και την αγάπη γι’ αυτό που είναι. Γιατί όταν το αναγνωρίζουμε, το αγαπάμε, το εκτιμάμε και το αποδεχόμαστε, αναγνωρίζουμε, αγαπάμε, εκτιμάμε και αποδεχόμαστε τον ίδιο τον εαυτό μας. Και όταν του προσφέρουμε αυτά τα συναισθήματα και με πράξεις, τότε ανταποκρίνεται με χαμόγελο και υγεία και ζωντάνια σε αυτά που ζητάμε.

Πριν λοιπόν πάμε να ψωνίσουμε την επόμενη φορά, ας δώσουμε λίγο περισσότερη προσοχή στο ποια προϊόντα γράφουμε στη λίστα μας.  Ας δώσουμε περισσότερη προσοχή στο τι θα αγοράσουμε, το πώς θα το αποθηκεύσουμε, που για πόσο χρονικό διάστημα.

Γιατί η αγάπη για το σώμα μας ξεκινά από την λίστα για τα ψώνια. Ξεκινά από την προσεκτική επιλογή των τροφίμων. Από την συμβατότητα αυτών των τροφίμων με το σώμα μας. Από την προσεκτική συντήρηση και προετοιμασία.

Γιατί τελικά: είμαστε αυτό που τρώμε και τρώμε αυτό που είμαστε.

Θυμηθείτε ότι μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία του Δρ. Φώτη Πανέτσου και της Αντιγόνης Ωραιοπούλου:

Αγορά, προετοιμασία και αποθήκευση τροφίμων. Από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα.

Οι παραμελημένες ενέργειες που είναι απαραίτητες, ώστε να οδηγηθούμε στην επιτυχία για ένα υγιές και λεπτό σώμα.

Την Τετάρτη 8  Ιουλίου 2015     19:30 έως 21:30

Προεγγραφή μέχρι 1 Ιουλίου 2015:   25 ευρώ

Εγγραφή:                                                30 ευρώ

Προεγγραφή και για τις πέντε ομιλίες:   110 ευρώ

(δείτε τις στο www.althaia.gr>υπηρεσίες> οι ομιλίες της Τετάρτης).

     Τα γεγονότα:

• Ανήκουμε στην κατηγορία των θηλαστικών. Το μωρό θρέφεται αρχικά από το στήθος της μητέρας του.
• Το μητρικό ανθρώπινο γάλα είναι πράγματι η καλύτερη τροφή για το ανθρώπινο μωρό.
• Ο ΠΟΥ δηλώνει ότι ο θηλασμός μπορεί να διαρκέσει μέχρι δύο χρόνια.
• Το μητρικό γάλα και ο θηλασμός βοηθούν στην ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος του μωρού, βοηθά στην έκκριση ορμονών όπως οι ενδορφίνες και η ωκυτοκίνη.
• Ο θηλασμός μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη του δεσμού ανάμεσα στην μητέρα και στο βρέφος.
• Ανά τους αιώνες υπήρχαν γυναίκες που μπορούσαν να θηλάσουν και γυναίκες που δεν μπορούσαν. Στην περίπτωση των δεύτερων, υπήρχαν διαθέσιμες οι παραμάνες.
• Οι κανόνες για το μεγάλωμα του παιδιού περνάνε από φάσεις και την επανεφεύρεση του τροχού: κάθε 20 -30 χρόνια δημιουργείται μία τάση ή επανέρχεται μία τάση για το πώς γεννάμε, πως κοιμάται το μωρό, τι τρώει το μωρό κοκ. Η οποία τάση υποστηρίζεται φανατικά και σθεναρά.
• Μετά από μία περίοδο αρκετών δεκαετιών όπου το αγοραστό γάλα θεωρείτο ανώτερο του μητρικού, ξαναανακαλύφθηκε η σημασία και η δύναμη του ανθρώπινου γάλακτος και του θηλασμού.
• Το φυσικό και απλό είναι πάντα καλύτερο από το ξένο και τεχνητό.
• Οι ακραίες τάσεις πάντα δημιουργούν αντιδράσεις και αντιπαραθέσεις.

Η πραγματικότητα:

• Πολλά χρόνια τώρα, ο θηλασμός προωθείται και οι γυναίκες ενθαρρύνονται να προσπαθήσουν να θηλάσουν τα μωράκια τους, ανεξάρτητα από τις πιθανές αντιξοότητες που θα συναντήσουν.

• Η γυναίκα που δεν θα καταφέρει να θηλάσει, αντιμετωπίζεται σαν αδύναμη ή αδιάφορη, γιατί δεν προσπάθησε αρκετά: το σκεπτικό είναι ότι αν προσπαθήσεις αρκετά, σίγουρα θα τα καταφέρεις.

• Η γυναίκα που δεν θα καταφέρει να θηλάσει, συχνά κατακλύζεται από τύψεις και ενοχές, ότι δεν είναι καλή και επαρκής μάνα.

• Η γυναίκα που δεν θα καταφέρει ή δεν θέλει να θηλάσει για μεγάλα χρονικά διαστήματα, επίσης θεωρείται καταδικαστέα και κατακλύζεται από τύψεις και ενοχές.

• Η γυναίκα που για οποιονδήποτε λόγο δεν επιθυμεί να θηλάσει, καταδικάζεται σαν ένα μισητό είδος.

Και η τροφή για σκέψη…

Κάθε γυναίκα πριν γίνει μητέρα κουβαλά  ένα ιστορικό: σκέψεις, πιστεύω, τραύματα, σχέση με το σώμα και την θηλυκότητα της, σχέση με τον σύντροφο, θεραπείες υπογονιμότητας, αποβολές, εκτρώσεις. Κουβαλά επίσης τη δύναμη και τις αδυναμίες της, τις ανάγκες και τα προβλήματα της.

Επίσης η  μητρότητα δεν κατεβαίνει με το μητρικό γάλα. Σαν βιολογικά όντα έχουμε μία προδιάθεση να προστατέψουμε ένα αδύναμο μωρό. Αλλά η σχέση και η αγάπη ανθίζουν  με το χρόνο, μέσα σε ένα περιβάλλον ήρεμο και ασφαλές.

Κάτι άλλο που χρειάζεται να θυμόμαστε όλοι μας είναι ότι στην πλειοψηφία των ανθρώπων η πίεση, η κριτική και ο καταναγκασμός σπάνια φέρνει το ποθητό αποτέλεσμα. Καθώς επίσης και ότι ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται τον χρόνο του και τον τρόπο του για να προσπαθήσει για κάτι.

Ένας καταναγκαστικός θηλασμός δεν θα προωθήσει καμιά σχέση με το μωρό. Αντί να δημιουργήσει θετικά συναισθήματα και αρμονία και έκλυση θετικών ορμονών, θα προάγει την αγωνία, το άγχος, τις τύψεις και τις ενοχές. Και πιθανά θα δημιουργήσει μία μητέρα η οποία  θα αισθάνεται άσχημα και δεν θα μπορεί να σχετιστεί με το μωρό της.

Ποιο είναι λοιπόν καλύτερο; Να έχουμε μία μητέρα που δεν αντέχει για οποιονδήποτε λόγο τον θηλασμό, αλλά το κάνει γιατί πρέπει με τελικό αποδέκτη του άγχους της το μωρό της;

Ή μία μητέρα που μπορεί να μην θηλάζει ή να  θήλασε για λίγο ή να μην ήθελε να θηλάσει, αλλά η σχέση της με το μωρό της είναι μία σχέση αγάπης και αρμονίας;

Ναι: ο θηλασμός είναι καλός: Ναι: το μητρικό γάλα είναι το καλύτερο για το μωρό.

Αλλά μην γίνεται εις βάρος της σχέσης της μητέρας με το μωρό, ας μην βαραίνει τη σχέση αυτή με τύψεις και αγωνίες της μητέρας.  (Για ένα λεπτό σταματήστε και σκεφθείτε τις εξής εικόνες: Ένα παιδί μπροστά σε ένα πλουσιοπάροχο θρεπτικό γεύμα. Που όμως οι γονείς του είναι απόμακροι, σιωπηλοί, θυμωμένοι, αγχωμένοι, αισθάνονται ανεπαρκείς και περιμένουν ανυπόμονα να τελειώσει το γεύμα για να φύγουν. Και ένα παιδί μπροστά σε ένα λιγότερο ίσως θρεπτικό γεύμα, που όμως οι γονείς του παίζουν μαζί του, γελάνε, το αγκαλιάζουν, μιλάνε, τραγουδάνε και γενικότερα αισθάνονται όλοι όμορφα… Εσείς σε ποιο γεύμα θα θέλατε να συμμετάσχετε;)

Γιατί τελικά το χαμόγελο της μητέρας από την καρδιά της είναι αυτό που τρέφει και το μυαλό και τη ψυχή του μωρού. Η ζεστή αγκαλιά είναι αυτή που δίνει προστασία και αγάπη. Το τρυφερό βλέμμα είναι αυτό που δίνει σιγουριά και ασφάλεια

Γιατί η αγάπη έχει πολλά πρόσωπα: εκφράζεται με πολλούς τρόπους . Ο θηλασμός είναι ένας από αυτούς. Αλλά δεν είναι ο μόνος!

Αντιγόνη Ωραιοπούλου

Βιολόγος – Διατροφολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

Ο Δημήτρης Ωραιοπουλος για χρόνια  έστελνε καθημερινά , χωρίς διακοπή,  σε όλους τους φίλους του, σε όλον τον κόσμο,  ένα μήνυμα που περιελάμβανε μία όμορφη εικόνα και κάποιο σχόλιο.  Ολοι περιμέναμε με χαρά τις εικόνες, τα power points η τα links που έστελνε. Τα οποία αποκτούσαν άλλη ζωή με τα σχόλια του.  Διαβάζοντας τα ήταν σαν κάποιος να άνοιγε ένα παράθυρο σε έναν ηλιόλουστο καταγάλανο ουρανό και η διάθεση γινόταν αμέσως πιο φωτεινή.

Στον υπολογιστή μου έχω φυλάξει περισσότερα από 900 μηνύματα του.

Τα μηνύματα σταμάτησαν όταν έπεσε σε κώμα.

Στις 2 Νοεμβρίου του 2011, λίγες εβδομάδες μετά την «επάνοδο» του,  έγραψε αυτό το μήνυμα. Μια ανακοίνωση και ίσως μία σκέψη προς τον εαυτό του…

Λίγες εβδομάδες πριν καθόμουν απέναντι του. Ειχα ταξιδέψει στο Τορόντο για να τον δω για τελευταία φορά, από κοντά.

Χαζεύαμε τον κήπο του σπιτιού του. Ξαφνικά βγάζει από την τσέπη του το πορτοφόλι του. Ανέκαθεν το θυμόμουν αυτό το πορτοφόλι:  Φουσκωμένο και ενίοτε δεμένο με ένα λάστιχο. Γεμάτο κάρτες και χρήματα.

Το ανοίγει και το παρατηρεί σιωπηλός. Και μετά αρχίζει να γελά.

«Ξέρεις» ξεκινά, με τα μάτια καρφωμένα στο πορτοφόλι. «Αυτό το πορτοφόλι απεικονίζει τη ζωή μου».

Παραμένω σιωπηλή.

«Η μία πλευρά είναι ή -μάλλον ήταν- η φιλοδοξία, η ματαιοδοξία και η ευχαρίστηση μου». Βγάζει μία μία τις κάρτες: To fellowship στην Ιατρική εταιρεία του Καναδά. Των Ηνωμένων Πολιτειών. Tα memberships  σε διάφορα colleges. και φυσικά το δίπλωμα οδήγησης μου. Πόση υπερηφάνεια ένοιωσα όταν το πήρα. Και τώρα όλα αυτά είναι  απλά χαρτιά. (όταν έπεσε σε κώμα, ο θεράπων ιατρός του ειδοποίησε άμεσα το υπουργείο υγείας και το υπουργείο συγκοινωνιών και αυτόματα αναιρέθηκαν και η επαγγελματική του άδεια και η άδεια οδήγησης).  Δεν μπορώ να είμαι πια γιατρός και δεν μπορώ να οδηγώ. Εξαρτώμαι άμεσα από τη θεία σου για να με μεταφέρει από ένα σημείο στο άλλο.

Η άλλη πλευρά ήταν η οικονομική μου ανεξαρτησία και ελευθερία. Πάντα ήθελα να έχω πολλά χρήματα στο πορτοφόλι μου, για να αισθάνομαι ασφαλής και ελεύθερος. Τώρα έχω τα τελευταία μου 20 δολλάρια. Μόλις τα ξοδέψω αυτά θα εξαρτάμαι πλήρως από τη γυναίκα μου. (συνειδητά δεν έκανε καμιά ανάληψη χρημάτων μόλις άδειασε το πορτοφόλι του.).

Και τώρα μάλλον ήλθε η ώρα να μάθω να ζω χωρίς εξαρτήσεις και φόβους. Και απλά να είμαι, χωρίς να έχω ή να κάνω.  Να απολαμβάνω το τώρα, χωρίς πρόγραμμα, άγχος ή αγωνία. Να μπορώ να δω , να ακουσω, να αισθανθώ χωρίς να παρεμβάλλεται αδιάκοπα η σκέψη μου.

Και αισθάνομαι τυχερός γιατί μου δόθηκε από τον Θεό μία δεύτερη ευκαιρία να ζήσω και με αυτόν τον τρόπο. Ευχαριστώ επίσης τον Θεό και για ένα άλλο μάθημα: Αγαπώ πολύ την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Ομως θεωρούσα αυτονόητο ότι το ξέρανε. Τώρα μαθαίνω και να το φωνάζω. Αισθάνομαι όμορφα γιατί  μπορώ να πω στους ανθρώπους που είναι γύρω μου πόσο τους αγαπώ, χωρίς να θεωρώ περιττό το να τους το πω κοιτώντας τους στα μάτια.

Σ’ αγαπώ πολύ και σε ευχαριστώ που έκανες όλο αυτό το ταξίδι για να είσαι κοντά μου».

Μέχρι τον Μάρτιο του 2012, όπου ήταν πια πολύ αδύναμος για να γράφει, συνέχισε αδιάκοπα αυτή τη συνήθεια του .

Subject: I am back !!!

My dear friends

It has been so long that I was unable to communicate with you. For those who do not know the reasons it was due to my Non-Hodgkin’s Lymphoma that I had since 2008 and started becoming more aggressive with brain metastases. I had to have brain radiations that helped me come out from my confusion state and now I am out of the hospital on Palliation therapy having given a prognosis of a survival of 6-9 months to close my office and practice. I am well, and I have to learn how to live without being in control of everything and everyone around me as I have been doing all my life. An interesting experience!!

 I decided to share with you again some of the emails that I am receiving and I started with this one that was sent to me from my friend Dr Fu Ping from China.

I wish you all a great time and thanks for all your nice comments .

With all my love

Dimitrios

Μερικά ακόμη από τα μαθήματα που πήρα, από τη στάση του στη ζωή:

•  Αφιέρωσε με χαρά λίγο από τον χρόνο σου, για να ομορφύνεις έστω και για λίγο τη ζωή των γύρω σου.
• Κράτα μία συνέπεια σε αυτό το δώρο, που προσφέρεις, ανεξάρτητα από το πόσο κουρασμένος ή απασχολημένος είσαι.
• Η επικοινωνία ξεκινά από σένα.
• ΄Δώσε χωρίς να σκέπτεσαι το αντίτιμο.
• Σταμάτα να τρέχεις και απόλαυσε το τώρα.
• Μοιράσου χωρίς να ντρέπεσαι αυτό που είναι στη καρδιά σου.