Part of my  profession is to cooperate with parents. For many decades I have been discussing with them, doing my best to support towards a harmonious relationship and communication with their children. A unique relationship that is appropriate  for them (ακολουθεί το ελληνικό κείμενο).

Despite the uniqueness of each relationship howerver, there are some basic axes, that are undisputable, no matter what is the problem and the results have shown that when applicable, they create a strong bond, love and relation between the parent and the child

• Tell  the truth to your children. (if you don’t, pretty soon they will start lying to you and they will do their best to persuade you for a lie)
• Respect your children. Never underestimate or consider them inferior to you in terms of knowledge, or experience. They are wholesome beings that may have not yet a name for all their emotions and thoughts (if you do not respect them, they are not going to respect you later on)
• Always listen to what they have to tell you. Respect their opinions, perceptions and never attempt to laugh at them or ignore them (we can learn a lot from children and adolescents)
• Keep always your promises. Whatever you promise, fulfill it no matter what. If in doubt, that you will be  able to follow your promise then do not make it. No matter how you will «serve» your excuse, your child will feel disappointed. And the more you are doing it, the less trust he will have on you
• Whatever value, action, reaction is important for you, teach it with your actions and not with your words. In other words just make sure that your words are in harmony with your actions in your everyday life
• Make sure that your words are simple, understandable, authentic and sincere. Preaching, the «know it all»,  and the «I know» usually ends up with your child waiting patiently, when you will finish your sermon
• Transform your values into action. Do not use them as a consumable theory
• Take responsibility for each one of your actions and choices and teach your child with your example to do the same.

I do believe that each parent has a tremendous responsibility, that superimposes personal needs and feelings.  When we bring into this word a child we do have his or her responsibility. We take care, so the child feels secure with us, he/she trust us. We open ways for him/her. We create possibilities to grow and express him/herself and be able to realize his or her dreams. Without betraying him or her.

At the same time, gradually,  we learn our children to decide according with the existing choices and take responsibility for them. Because each choice alsways has consequences (not necessary bad).

All these years I have been believing that we become parents. We are not born  ones. Through hard work, self-discipline, patience and persistence, we do our best not to betray our parenting role and our children. In order not to become only better parents, but to remain as such and to create better  people than us.

What will happen if you replace 

the word parent with the word chair/candidate/leader/ and the word parent with the word citizen/voter?

(a thank you to Alia Panoreou for offering me the right to use a picture from her collection)

Μέρος της εργασίας μου αφορά συνεργασία με γονείς. Συζητώ μαζί τους, προσπαθώντας κάθε φορά να τους υποστηρίξω, ώστε να δημιουργήσουν μια αποτελεσματική και αρμονική σχέση και επικοινωνία με τα παιδιά τους. Όμως υπάρχουν κάποιοι άξονες, που παραμένουν αμετάβλητοι, σταθεροί και απαράβατοι.  Και όταν εφαρμόζονται δημιουργούν μία δυνατή σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης ανάμεσα στον γονέα και το παιδί.

• Λέτε την αλήθεια στα παιδιά σας. Αν δεν την πείτε, πολύ σύντομα θα αρχίσουν και αυτά να σας λένε ψέμματα και θα προσπαθούν να σας ξεγελάσουν
• Σεβαστείτε τα παιδιά σας.  Ποτέ μην τα θεωρήσετε κατώτερα από εσάς. Είναι ολοκληρωμένα πλάσματα, τα οποία ίσως δεν έχουν ακόμη όνομα γι’ αυτά που σκέπτονται και αισθάνονται. (Αν δεν τα σέβεστε, δεν θα σας σεβαστούν ούτε αυτά)
• Ακούτε πάντα τι έχουν να σας πουν. Σεβαστείτε τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους και μην αποπειραθείτε να τα κοροϊδέψετε ή να τα ξεγελάσετε (από τα παιδιά μπορούμε να διδαχθούμε πολλά)
• Κρατάτε πάντα τον λόγο σας. ότι υποσχεθείτε, κυριολεκτικά «κόψτε τον λαιμό σας» να το πραγματοποιήσετε. ΑΛλιώς μην το υπόσχεστε (γιατί αν υποσχεθείτε κάτι και στη συνέχεια δεν κρατάτε τον λόγο σας, ανεξάρτητα πως θα παρουσιάσετε την δικαιολογία σας, απογοητεύετε το παιδί σας. Και όσες περισσότερες φορές το κάνετε, τόσο μικραίνει η εμπιστοσύνη του παιδιού σας σε εσάς
• Όποια αξία, πράξη, δράση ή αντίδραση πρεσβεύετε, διδάξτε το με τις καθημερινές σας πράξεις και όχι με τα λόγια. Φροντίστε οι διδαχές σας να είναι πάντα σε αρμονια με τον τρόπο που δράτε στην καθημερινότητα σας.
• Φροντίστε ο λόγος σας να είναι πάντα απλός, κατανοητός, αυθεντικός και ειλικρινής. Το αφ’ υψηλού κήρυγμα, η θέση του παντογνώστη, και το «εγώ ξέρω» έχει συνήθως σαν αποτέλεσμα το παιδί να κουνά το κεφάλι του και να περιμένει πότε θα τελειώσετε
• Κάντε τις αξίες σας πράξη. Όχι απλά θεωρία προς κατανάλωση
• Αναλάβετε την ευθύνη της κάθε επιλογής και απόφασης σας και διδάξτε το παιδί σας να κάνει το ίδιο. 

Ο κάθε γονέας έχει μια τεράστια ευθύνη η οποία υπερβαίνει την προσωπική  διάθεση και ανάγκες. Όταν φέρνουμε στον κόσμο ένα παιδί, έχουμε την ευθύνη του. Και φροντίζουμε με κάθε τρόπο αυτό το παιδί να νοιώθει ασφαλές μαζί μας, να μας εμπιστεύεται. Να του ανοίγουμε τον δρόμο για την ανάπτυξη του και να του δημιουργούμε τις δυνατότητες να αναπτυχθεί, να εκφραστεί, να έχει επιλογές και να έχει δυνατότητες να πραγματοποιεί τα όνειρα του. Χωρίς ποτέ να το προδώσουμε. Σταδιακά,  του μαθαίνουμε να αποφασίζει ανάλογα με τις επιλογές του και να αναλαμβάνει και αυτό την ευθύνη για τις επιλογές και τις αποφάσεις του.  Και ότι κάθε επιλογή έχει μία συνέπεια (όχι απαραίτητα κακή).

Όλα αυτά τα χρόνι πρεσβεύω ότι γονείς γινόμαστε, δεν γεννιόμαστε. Και χρειάζεται σκληρή δουλειά, αυτοπειθαρχία, υπομονή και επιμονή όχι μόνον να γίνουμε αλλά και να παραμείνουμε καλοί γονείς και να μην προδώσουμε τον εαυτό μας και τα παιδιά μας. Με άλλα λόγια να παραμείνουμε γονείς, οι οποίοι δημιουργούμε καλύτερους ανθρώπους από εμάς.

Τι θα συμβεί αν αντικαταστήσετε

την λέξη γονέας με τις λέξεις αρχηγός/ηγέτης/υποψήφιος και την λέξη παιδί με την λέξη πολίτης/δημότης/ψηφοφόρος;

(ευχαριστώ την Άλια Πανοραίου, που μου έδωσε την άδεια να χρησιμοποιήσω μία φωτογραφία από την συλλογή της)