Καθισμένη αναπαυτικά πίνω τσάι με την φίλη μου.

«τι θα ήθελες να ευχηθείς για το νέο χρόνο;» την ρωτώ.

«Δεν ξέρω… Όλα είναι τόσο δύσκολα γύρω μας. Δεν βλέπω ελπίδα.  Δεν βλέπω καλύτερες ημέρες. Στην πραγματικότητα τρέμω, για το τι μας περιμένει. Όλα φαίνονται τόσο ψεύτικα. Ακόμα και οι στιγμές που χαίρομαι φαίνονται λάθος. Γιατί βαθειά μέσα μου ξέρω ότι τα χρόνια της απόλαυσης είναι χαμένα για πάντα…»

Την κοιτώ. Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω κάτι τέτοιο. Μάλλον το αντίθετο: αυτές οι σκέψεις αντικατοπτρίζουν πολλούς ανθρώπους.  Και φαίνεται ότι κάθε ευχή που κάνουμε, έχει χάσει την εσωτερική της ζέστη. Φαίνεται ότι οι επιθυμίες και οι στόχοι έχουν χάσει τα ακτινοβόλα χρώματα τους και κρύβονται σε σκιές του μαύρου και του γκρι.

Όλοι ευχόμαστε. Και μέσα στην μαγεία των ημερών,με κάποιο τρόπο ελπίζουμε ότι αυτές οι ευχές θα πραγματοποιηθούν αυτόματα.

Αλλά πόσο πιστεύουμε σε αυτές; Πόσο παίρνουμε την ευθύνη αυτών των ευχών; Βάζουμε πράγματι τον εαυτό μας πίσω και μέσα σε αυτές; Τους προσφέρουμε τον χρόνο και την ενέργεια μας; Και αν όχι, πόσο πραγματικά αξίζουν για εμάς;

Οι ευχές, οι επιθυμίες και οι στόχοι μας δίνουν σχήμα στον χρόνο μας. Και ο χρόνος δίνει υπόσταση στις ευχές, στις επιθυμίες και τους στόχους μας: ποιοι θέλουμε να είμαστε και ποιούς και τι θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας. Τι θέλουμε να κάνουμε.

Αν δεν προσφέρουμε τον χρόνο μας για να σφυρηλατήσουμε και να μορφοποιήσουμε τις ευχές, τις επιθυμίες και τους στόχους μας, απλά παραμένουν μία σκιά. Και χωρίς ευχές και στόχους (μικρούς ή μεγάλους) ο χρόνος απλά ξεγλυστρά.

Ανεξάρτητα λοιπόν από τις συνθήκες, αυτόν τον χρόνο ας έχετε τουλάχιστον έναν στόχο¨δώστε στον χρόνο σας σχήμα, ενέργεια και χρόνο.

και εύχομαι σε όλους να έχετε μία χρονιά, όπου κάθε στιγμή είναι πολύτιμη. Κάθε στιγμή έχει μορφή. Κάθε στιγμή είναι σημαντική: Σε εσάς, τους αγαπημένους σας και τον κόσμο.

κάθε χαρά και ευτυχία για το 2017!

I am sitting with my friend drinking tea.

«what would you like to wish for the coming year?» I ask her.

«I don’t know.. Everything is so bad around us. I don’t see hope. I don’t see better days. I am actually afraid of what is around the corner for each of us. Everything seems so false… Even my moments of joy seem wrong. Because deep inside me I do know, that the years of joy are lost probably forever…»

I am staring at her. It is not the first time that I hear this kind of line. Actually it is the norm.

It seems that each usual wish has lost the inner warm. It seems that desires and goals are lost the radiant colours and are shadowed in grey and black.

We make wishes. And due to the magic of the days, somehow we hope that those wishes somehow will materialize spontaneously. But do we really believe in them? Do we really take the responsibility of those wishes? Do we really put ourselves in them? do we really offer them our time and energy? And if not, how much we do value them?

Our wishes, desires and goals shape our time. And our time shapes our wishes, desires and goals: Who we want to be, who and what we do want to have in our lives. What do we want to do. Without giving our time to shaping  our wishes, desires and goals, they remain just a shadow. And without wishes and goals (small or big) our time just flows.

SO no matter what are the conditions,  this year have at least one goal: give your time shape, energy and colour.

I wish to all of you to have a year that each moment counts. Each moment has shape. Each moment is important:to you, to your loved ones, to the world.

All the best for 2017!