Πόσων ετών γίνεσαι;

Τα πόσα κλείνεις;

Χρονολογικά; Βιολογικά; Διανοητικά; Σωματικά; Πνευματικά;

Όταν μου κάνουν αυτήν την ερώτηση κάθε φορά σκέπτομαι την κατάρα των αριθμών.  Συχνά φαίνεται να περιστρέφεται από έναν αριθμό κιλών, που μπορεί να καθορίζει άμεσα την διάθεση,  από μία χρονολογική ηλικία που μπορεί να καθορίζει το πως αντιμετωπίζεις τη ζωή, από έναν λογαριασμό στην τράπεζα που μπορεί να υπογραμμίζει την επιτυχία και την ασφάλεια.

Η ηλικία όμως δεν είναι αριθμός. Δεν είναι κιλά, χρήματα, likes.

Είναι η ιστορία μας και πως την γράφουμε κάθε στιγμή της ημέρας.

Είναι ο τρόπος που βιώνουμε την ίδια τη ζωή.

Είναι η δύναμη να χαμογελάμε και να γελάμε με όλο μας το είναι.

Είναι η διάθεση μας να ονειρευτούμε, να ταξιδέψουμε, να οραματιστούμε, να ζήσουμε περιπέτειες, να παίξουμε.

Είναι η δυνατότητα μας να ανοίγουμε την καρδιά μας και να αγαπάμε, ακόμη και όταν έχουμε πληγωθεί.

Είναι η ικανότητα να προσφέρουμε και στον εαυτό μας και στους αγαπημένους μας και στην κοινωνία.

Είναι η επιθυμία να δούμε  το καλό στον άλλο άνθρωπο και να πούμε  μία όμορφη κουβέντα από καρδιάς.

Είναι η ελευθερία να επιλέγουμε κάθε στιγμή της ζωής μας, το πως θα δράσουμε μέσα σε ένα γεγονός ή κατάσταση.

Είναι η  επιλογή να είμαστε   και να εκφράζουμε  τον αυθεντικό εαυτό μας, χωρίς μάσκες.

Είναι η αποδοχή των λαθών και των αποτυχίων

Είναι ο εορτασμός των επιτυχιών και των αποφάσεων ψυχής.

Εϊναι  η έκφραση των 110 συναισθημάτων που κρύβουμε μέσα μας.

Είναι ο σεβασμός στον εαυτό , τους ανθρώπους γύρω μας και στη ζωή που μας περιβάλλει.

Είναι η συνειδητή ύπαρξη. Ή ύπαρξη που έχει νόημα για εμάς και όχι αυτή που είναι In.

Πόσων ετών είμαι; Πολλών, όταν μετρώ τις εμπειρίες μου και το πως έχουν  αποτυπωθεί στο σώμα, στη ψυχή και στο μυαλό μου. Λίγων, όταν χαίρομαι σαν παιδί.

Προτιμώ όμως την ερώτηση: Ποιών ετών είμαι;

των Σοφών, όταν βλέπω πως έχω αλλάξει μέσα στα χρόνια. των Ευλογημένων, όταν αναλογίζομαι τι μου έχει χαρίσει κάθε ημερολογιακό έτος  σε συνειδητότητα και αντίληψη. των Πλούσιων, όταν αναγνωρίζω τους ανθρώπους που έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στη ψυχή και στο μυαλό μου. των Τρυφερών, για όλα τα χαμόγελα και τα χάδια και τις αγκαλιές που έχω  δώσει και δεχθεί από ανθρώπους αλλά και τετράποδους φίλους. των Εκστατικών για τα ηλιοβασίλεματα που έχω δει, για τις χιλιάδες αποχρώσεις του πράσινου και του γαλάζιου, για την μουσική που έχω ακούσει, για τις ευωδίες που έχουν αποτυπωθεί και συνδεθεί με μοναδικές αναμνήσεις.

Η ημέρα που ερχόμαστε στον κόσμο είναι μία ιερή ημέρα. Είναι η ημέρα που μπορούμε να  σχεδιάσουμε πως θα είναι ο επόμενος χρόνος στη ζωή μας.  Είναι η ημέρα που μπορούμε να αποφασίσουμε τι θέλουμε να κρατήσουμε, τι θέλουμε να αλλάξουμε και τι να αφήσουμε για πάντα πίσω μας. Και να κοιτάξουμε μέσα μας πρώτα απ’ όλα και να συγχαρούμε τον εαυτό μας για το αποτύπωμα που έχει αφήσει ως τώρα και να προετοιμαστούμε γι’ αυτό που θέλουμε να αφήσουμε. Να ζήσουμε αυτόν το νέο χρόνο με την παιδικότητα του παιδιού,  την σοφία ενός ηλικιωμένου,  την χαρά και την ευτυχία του ερωτευμένου,  την ελευθερία και την πίστη του νέου ανθρώπου, το όραμα του οραματιστή, την γενναιότητα και το θάρρος του πολεμιστή, τη συνειδητότητα του ειρηνιστή.

Σε όλους τους φίλους και φίλες και αγαπημένους που έχουν γενέθλια τον Ιούνιο (και είναι πολλοί) εύχομαι να είναι ο νέος χρόνος στη ζωή τους όπως ακριβώς τον έχουν σχεδιάσει.