Πριν από δυόμιση  δεκαετίες τα μωρά ήταν για μένα terra incognita. Ένα πλάσμα που έκλαιγε, ζητούσε και γενικά δεν μπορούσες να συννενοηθείς μαζί του. Αλλά σίγουρα ήσουν υπεύθυνη γι’ αυτό. Να το βοηθήσεις να μεγαλώσει σωστά (σωματικά) και να του διδάξεις κάποια πράγματα. Ένα πλασματάκι  που δεν ξέρει, και πρέπει να του μάθεις.

Πριν μιάμιση δεκαετία πρωτοκράτησα την κόρη μου αγκαλιά. Όταν την ακούμπησαν στο στήθος μου είδα δύο τεράστια μάτια να με κοιτάνε χωρίς καν να βλεφαρίζουν και να με «ακτινογραφούν». Με μία τεράστια γνώση που απλά  δεν είχε ακόμη όνομα .

Εκείνη τη στιγμή αντιλήφθηκα ότι τα μωρά γνωρίζουν. Και μάλιστα περισσότερα από εμάς.  Έχουν μία τεράστια εσωτερική σοφία. Γνώση και αντίληψη

Από τότε κράτησα πολλά μωρά στα χέρια μου. Και όταν τα κοιτώ στα ορθάνοιχτα μάτια τους χάνομαι. Αισθάνομαι μικρή και κυρίως ατελής μπροστά τους.

Τα μωρά είναι αγνά. Φωτεινά, όμορφα, Ακτινοβόλα. Γαλήνια, Ειρηνικά. Ολοκληρωμένα και τέλεια και μοναδικά από την στιγμή που έρχονται στον κόσμο μας.

Κανένα μωρό δεν είναι ατελές. Κανένα μωρό δεν είναι μισό ή ελλιπές.  Κανένα μωρό δεν είναι άντιδραστικό ή κακό.

Πως λοιπόν ένα τόσο αγνό πλάσμα αφήνει πίσω του τόσα όμορφα κομμάτια καθώς μεγαλώνει.

Γιατί συχνά εμείς οι γονείς, ή οι ενήλικες αρχίζουμε και σβήνουμε αυτή τη λάμψη. Γιατί ίσως  δεν μας αρέσει. Γιατί είναι διαφορετική από αυτήν που θα θέλαμε. Γιατί μας θυμίζει τι αφήσαμε πίσω μας εμείς. Γιατί θεωρούμε ότι μπορεί να καταστραφεί.  σε κάθε περίπτωση πιστεύουμε ότι η λάμψη αυτη δεν θα διατηρηθεί.  Γιατί δεν γνωρίζουμε πως να την αγκαλιάσουμε…

Και όμως! εμείς οι γονείς έχουμε τη δύναμη και την ευθύνη να κρατήσουμε φωτεινή και ακτινοβόλα αυτή τη λάμψη.  Εχουμε τη δύναμη και την ευθύνη να την προσέχουμε και να την διατηρούμε στη ψυχή των παιδιών. Έχουμε την δύναμη και την ευθύνη να την προστατεύσουμε, να την συνδαυλίσουμε, να την αγκαλιάσουμε.

Να θυμίζουμε την ύπαρξη της στο μωρό μας. Να το βοηθάμε να θυμάται ότι είναι τέλειο και μοναδικό όπως είναι. Χωρίς να χρειάζεται να είναι πιο όμορφο, πιο έξυπνο, πιο δυναμικό, πιο ηγετικό.

και απλά να του δείχνουμε τρόπους να παραμένει ευτυχισμένο και περήφανο για αυτό που είναι. Για το πως θα μπορεί να κρατά την λάμψη αυτή στην καθημερινότητα του σεβόμενο τη λάμψη των άλλων ανθρώπων.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θέλετε να κάνετε μία παρατήρηση στο παιδί σας: κοιτάξτε το και σκεφθείτε πόσο ολοκληρωμένο και τέλειο είναι σαν άνθρωπος.

Πριν ανοίξετε το στόμα σας αναρωτηθείτε γιατί θα κάνετε την παρατήρηση: ΓΙατί η άποψη του και η στάση του δεν ταιριάζει με αυτό που έχετε εσείς στο μυαλό σας; Ή γιατί  πραγματικά το βοηθά να να είναι καλύτερα μέσα στο κόσμο του;

Σαν γονείς σίγουρα έχουμε την ευθύνη των παιδιών μας. Αλλά κυρίως έχουμε την τεράστια δύναμη να τα κάνουμε να πιστέψουν και να αγαπούν τον εαυτό τους. Όχι για αυτά που έχουν ή κάνουν αλλά για αυτό που είναι. Όχι για αυτό που θα γίνουν αλλά γιά αυτό που είναι σήμερα. Οχι γιατί είναι καλά παιδιά αλλά γιατί υπάρχουν στην ζωή μας και την ομορφαίνουν και μας την θυμίζουν ξανά μέσα από τα δικά τους μάτια.

Σαν γονείς έχουμε τεράστια δύναμη: Γιατί μπορούμε να δείξουμε σε ένα φωτεινό μωρό πως θα παραμείνει ένας φωτεινός ενήλικας. Και σαν άνθρωποι έχουμε τεράστια ευθύνη γιατί  ακριβώς διαχειριζόμαστε αυτή τη δύναμη. Και τα ΄παιδιά μας μας εμπιστεύονται…