Το μεγαλύτερο ταξίδι ξεκινά ανοίγοντας την πόρτα.

Κάνοντας  ένα πρώτο βήμα.

Μικρό, ή μεγάλο, άλμα ή διστακτικό, δεν έχει σημασία. Ενα βήμα προς μία κατεύθυνση.

Και μετά έρχεται το επόμενο βήμα. Και το επόμενο και το τέταρτο. Και τελικά περπατάμε στο ταξίδι της ζωής . Κάνοντας στάσης για να ξεκουραστούμε ή να θαυμάσουμε το τοπίο. Κάποιες φορές πέφτουμε. Αλλά σηκωνόμαστε. Σταματάμε για να δούμε αν προχωράμε προς μία κατεύθυνση.

Κάποιες φορές κάνουμε σημειωτόν ή κύκλους.

Η ζωή είναι πορεία, εξέλιξη. Είναι βήματα. Προς μονοπάτια που περιμένουν να τα ανακαλύψουμε και να τα εξερευνήσουμε. Αλλά και προς μονοπάτια που μας δίνουν ασφάλεια και σιγουριά . Είναι βήματα διστακτικά, τολμηρά, είναι άλματα.

Κάποιες φορές στα βήματα αυτά έχουμε συντρόφους. κάποιες φορές είμαστε μόνοι μας.  Κάποιες φορές η καρδιά μας χτυπά σαν τρελλή από τον φόβο και κάποιες φορές είναι  βαριέται . Κάποιες φορές χοροπηδά από χαρά, προσμονή  και ανυπομονησία!  και κάθε χτύπος της είναι μία πυξίδα για την κατεύθυνση που χρειάζεται να ακολουθήσουμε.

Κάποιες φορές περπατάμε προετοιμασμένοι και κάποιες φορές απροετοίμαστοι. Κάποιες φορές φθάνουμε στον προορισμό μας και κάποιες φορές λοξοδρομούμε.

Μα πάντα είναι σημαντικό να απολαμβάνουμε τη διαδρομή 

και να κερδίζουμε από την εμπειρία.

Γιατί τελικά κάθε βήμα που κάνουμε  μας μαθαίνει τον εαυτό μας. Αρκεί να σταματάμε και να βλέπουμε που είμαστε!